Światowy Dzień Zdrowia obchodzony jest co roku 7 kwietnia w rocznicę powstania Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). W tym dniu promowany i obchodzony jest na całym świecie dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny. Każdego roku WHO stara się podkreślić temat aktualny w świecie zdrowia i medycyny. Począwszy od zdrowia psychicznego po ubezpieczenia, ten dzień nadaje ton temu, co liczy się aktualnie na globalnej scenie zdrowotnej. Corocznie więc motyw przewodni Światowego Dnia Zdrowia poświęcony jest innej tematyce, która podkreśla priorytetowy obszar problemów na płaszczyźnie zdrowia publicznego na świecie. W 2021 roku Światowy Dzień Zdrowia obchodzony jest pod hasłem „Budowanie sprawiedliwszego i zdrowszego świata”. Hasło to i podejmowane działania mają zwrócić uwagę na to, że nierówności istnieją. Mimo że na świecie nastąpiła poprawa średniego poziomu zdrowia i oczekiwanej długości życia oraz zmniejszenie przedwczesnej śmiertelności, to korzyści te nie są odczuwane równo przez wszystkie społeczeństwa. Różnice obserwuje się również u ludzi w każdym wieku, od wczesnych lat do końca życia. Światowa Organizacja Zdrowia wzywa liderów do zapewnienia wszystkim ludziom dostępu do wysokiej jakości usług zdrowotnych, kiedy i gdzie ich potrzebują. W tym roku uwaga zwrócona jest także na konsekwencje ekonomiczne oraz społeczne będące efektem panującej pandemii. Sytuacja epidemiczna oraz związane z tym zmiany w funkcjonowaniu społecznym mogą znacząco wpływać na nasze samopoczucie, wywołując niepokój oraz lęk. W tym okresie powinniśmy dbać zarówno o swoje zdrowie fizyczne, jak i niezwykle ważne zdrowie psychiczne.

W Polsce obchodom Światowego Dnia Zdrowia towarzyszą również obchody Dnia Pracownika Służby Zdrowia. W obecnej sytuacji epidemiologicznej podkreślana jest rola personelu medycznego walczącego z pandemią koronawirusa. Wszystkim pracownikom służby zdrowia w ich dniu życzymy dużo zdrowia i wytrwałości.

Programować w przedszkolu, czy nie?

Wielu rodziców ma wątpliwości, co do tego, kiedy należy zacząć. Większość uważa, że kiedy przyjdzie odpowiedni czas, zajmie się tym szkoła. Panuje też przekonanie, że jest to zajęcie dla dorosłych, starszej młodzieży, ale absolutnie nie dla dzieci, które sobie nie poradzą z tak trudnym zagadnieniem. Na szczęście wcale tak nie jest.

 Dzieci mogą programować, ogromnie im to służy, w dodatku programowanie jest dla nich fantastyczną zabawą. Okazuje się, że im młodsza pociecha, tym szybciej przyswaja wiedzę.  Oczywiście należy przystosować metody nauczania i narzędzia do wieku dziecka. Jedną z ważniejszych korzyści z nabywania umiejętności kodowania jest nauka logicznego myślenia. Programowanie to między innymi zdolność analizowania. Kodowanie nie ogranicza się tylko do pisania instrukcji i funkcji, to proces rozważania wielu różnych aspektów, przewidywania skutków użycia określonych rozwiązań. To wszystko towarzyszy dziecku podczas nauki programowania, ucząc je analizowania różnych wariantów wydarzeń. Programowanie uczy po prostu myślenia.

Programowanie to również nauka kreatywności, nabywanie umiejętności poszukiwania rozwiązań. Dzieci uczą się, że do konkretnego problemu czy zadania programistycznego można podchodzić w różny sposób, poszukują ciekawych dróg, prowadzących do wyznaczonego celu, a przy okazji doskonale się bawią. Warto pamiętać, że programowanie to tworzenie, konstruowanie nowych budowli w postaci oprogramowania z małych elementów, charakterystycznych dla wybranych języków programowania. Przypomina to trochę budowanie obiektów za pomocą klocków, czyli zabawę uwielbianą przez większość dzieci.

Programowanie uczy rozwiązywania problemów a przecież to kluczowa umiejętność, która przydaje się w życiu każdego człowieka. Programowanie jest doskonałym sposobem na rozwijanie tego typu umiejętności u osób w różnym wieku, a szczególnie u dzieci. Maluchy poznają komendy, dzięki którym mogą osiągnąć określony cel, uczą się także, w jaki sposób rozłożyć, duży, złożony problem na szereg małych, mniej skomplikowanych, a tym samym łatwiejszych do rozwiązania. Dzięki programowaniu dzieci dowiadują się, jak podchodzić do problemów i zagadnień oraz jak je analizować, wyrabiają w sobie nawyk poszukiwania lepszych i bardziej wydajnych rozwiązań. Programowanie pomaga odnaleźć się w świecie technologii.

Komputery i zaawansowana, cyfrowa technologia otacza nas wszędzie, towarzyszy człowiekowi w coraz większej liczbie obszarów życia. Ta tendencja będzie jeszcze nasilała się w najbliższych latach. Współczesny człowiek musi posiadać umiejętność odnajdywania się w świecie zdominowanym przez nowe technologie, a im wcześniej się tego nauczy, tym lepiej. Nauka programowania pozwala dzieciom przejść od biernych konsumentów cyfrowych rozwiązań do świadomego ich wykorzystywania. Programowanie to inwestowanie w zawodową przyszłość dziecka. Oczywiście nie każde dziecko, które uczy się programowania, musi zostać zawodowym programistą. Dla wielu maluchów będzie to po prostu dobra zabawa i zajęcia skutecznie wspierające ich rozwój. Na pewno jednak część z tych dzieci odkryje w sobie pasję do programowania i zechce związać z tym zajęciem swoją karierę zawodową.

Opracowała : Smuszkiewicz Anna

Programowanie i technika komputerowa jest dziedziną szybko rozwijającą się, przenika do różnych sfer życia, a komputerów i innych urządzeń multimedialnych przybywa w oszałamiającym tempie. Jest ich coraz więcej i coraz bardziej wpływają na nasze życie i coraz trudniej wyobrazić sobie naukę, rozrywkę bez ich wsparcia. Dlatego już w wieku przedszkolnym chcę zainteresować dzieci programowaniem i technologiami informacyjno - komunikacyjnymi.

Dla dzieci w wieku przedszkolnym nowe technologie są tak naturalne jak dla nas dorosłych radio, czy druk. Większość uznaje je za coś oczywistego, bo spotyka je na co dzień i prawie wszędzie. Dlaczego nie miałyby z nich skorzystać w przedszkolu?
Dziś nie powinniśmy się zastanawiać czy przedstawiać dzieciom przedszkolnym nowe technologie, ale jak to robić bezpiecznie i mądrze. Na nowe technologie nigdy nie jest za wcześnie i nie można już od nich uciec. Czy wykorzystamy je w przedszkolu, czy też nie – i tak są obecne w życiu dzieci. Przedszkolaki nie tylko grają w gry zainstalowane w komputerze, konsoli do gier, czy też w telefonie komórkowym. Szacuje się, że co trzecie dziecko w wieku przedszkolnym (cztery – sześć lat) korzysta z internetu przynajmniej raz w tygodniu około 45 minut.

Jednym z celów wprowadzania edukacji informatycznej do przedszkola jest kształtowanie prawidłowego stosunku do komputera. Ważne jest by dzieci zdawały sobie sprawę, że komputer może służyć także do czegoś innego niż zabawa. Nabywając pozytywne doświadczenia dzieci zaczną postrzegać go jako narzędzie ułatwiające komunikację, wspomagające i uatrakcyjniające pracę oraz naukę, narzędzie ułatwiające życie codzienne.

Wykorzystując w przedszkolu technologie informacyjno - komunikacyjne możemy wyzwalać wszechstronną aktywność dzieci i pobudzać ich zainteresowania, wykorzystywać internet i inne źródła jako bank wiedzy i materiałów multimedialnych, które przybliżą i uatrakcyjnią omawiane zagadnienia, wpierać twórczą postawę dzieci, wspomagać ich rozwój nie tylko intelektualny, ale i społeczny. Jeśli będziemy te technologie wykorzystywać w odpowiedni sposób pozwolą przedszkolakom zdobywać wiedzę z różnych dziedzin życia, rozwijać spostrzegawczość, sprawność manualną, refleks, podzielność uwagi i pamięć, kształtować logiczne myślenie, wyobraźnię, kojarzenie faktów, rozwijać cierpliwość, wytrwałość, samodzielność, wyrównywać szanse edukacyjne itd.

Argumenty jakie przemawiają za stworzeniem dziecku warunków umożliwiających kontakt z komputerem to:

• różnorodność bodźców audiowizualnych - gwarantują wysoki poziom zaangażowania dzieci w wykonywane zadania,
• sprzyja rozwijaniu sprawności manualnych, pamięci, spostrzegawczości, umiejętności logicznego i kreatywnego myślenia,
• jeśli się wie, gdzie szukać, staje się „kopalnią” wiedzy,
• w obecnej sytuacji stanowi niezbędne narzędzie, więc jeśli dziecko poprzez bezpieczną zabawę wcześnie „oswoi” się z nim, w przyszłości będzie swobodniej posługiwało się tym narzędziem.

Wprowadzając zajęcia programowania w przedszkolu, zapewniamy z jednej strony przyjemny kontakt z nowoczesnymi urządzeniami i nowinkami technologicznymi, z drugiej zaś musimy jednak dbać o to, by kształtować w dziecku prawidłowy stosunek do nich. Należy uświadomić zarówno im samym, jak i ich rodzicom, że wykorzystywane programy i urządzenia mają nie tylko bawić, ale też uczy i pomagać w życiu codziennym. To od nas zależy, jakie programy będą uruchamiane i w jaki sposób dziecko z nich skorzysta. Programy komputerowe, w tym także gry, muszą być dostosowane do wieku i ich zainteresowań. Rodzice, pamiętajcie: dzieci myślą inaczej niż dorośli. W ich umysłach szybciej będą utrwalać się schematy, nawyki myślowe i nierealne przekonania, czego skutki zapewne widoczne będą dopiero w przyszłości. Rola dorosłych w czasie wspólnych zabaw polega na podsuwaniu pomysłów. Dobre pomysły i propozycje gier to te, które sami sprawdzimy. Zobaczmy, czego dany program uczy. Zastanówmy się, co może wnieść w życie naszego dziecka, czy nie przysporzy mu stresów? Nie pozwólmy mu ciągle „zabijać” i „walczyć” na ekranie. Służmy mu zawsze radą i pomocą. Rozmawiajmy z dzieckiem, dzielmy z nim jego przeżycia i doznania. Dbajmy o jego prawidłowy rozwój psychiczny.

Nauka programowania nie jest niczym strasznym. Tak naprawdę to nauka logicznego myślenia i planowania. Otóż nauka programowania to, oprócz nauki logicznego myślenia, pomoc w zrozumieniu otaczającego nas świata. Ucząc dziecko programowania, pomagamy mu lepiej komunikować się z maszynami, dajemy mu narzędzia do lepszego zarządzania światem nowych technologii. Kodowanie to także kreatywne rozwiązywanie problemów i wspieranie myślenia abstrakcyjnego. To rozwijanie zdolności kognitywnych. Nauka programowania to także inwestowanie w przyszłe zawody naszych dzieci - dzięki rozwojowi oprogramowania w przyszłości powstanie wiele miejsc pracy, o których w tym momencie nawet nie myślimy.

W ramach zajęć programowania dzieci poznają program edukacyjny ScratchJr, który powstał na bazie Scratcha, bardzo popularnego języka programowania, używanego przez miliony dzieci na całym świecie. Pozwala młodszym dzieciom tworzyć ich własne, wesołe animacje, interaktywne opowiadania i dynamiczne gry. Dzieci uczą się programowania, łącząc bloczki kodu, aby postacie poruszały się, skakały, tańczyły i śpiewały.

Podczas zajęć dzieci korzystają z takich urządzeń jak: komputer, tablet, tablica multimedialna, monitor interaktywny i "magiczny dywan" (zadania wykonywane na podłodze za pomocą stóp).

Komputer rozwija zainteresowania i samodzielność, dostarcza rozrywki i relaksu. Nie jest jednak prostym urządzeniem. Nauka swobodnego obsługiwania go, jest często ciężką pracą. Jest wyzwaniem dla wielu uczniów, a praca z nim wymaga odpowiedzialności. Musimy dzieci jej nauczyć. Dopiero wówczas będą się bawić, a zarazem uczyć.

                                                                                                 Opracowała: A. Smuszkiewicz

"Kształtowanie systemu wartości i jego znaczenie w procesie wychowawczo - dydaktycznym i opiekuńczym"

Istnieje wiele definicji wychowania. Według Małego słownika pedagogicznego (1)"Wychowanie to świadomie organizowana działalność społeczna, oparta na stosunku wychowawczym między wychowankiem, a wychowawcą, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości wychowanka. Zmiany te obejmują zarówno stronę poznawczo - instrumentalną związaną z poznaniem rzeczywistości i umiejętności oddziaływania na nią, jak i stronę emocjonalno - motywacyjną, która polega na kształtowaniu stosunku człowieka do świata i ludzi, jego przekonań i postaw, układu wartości i celu życia. Proces wychowania uwarunkowany jest wieloma czynnikami. Wiąże się to przede wszystkim ze zrozumieniem przez jednostkę określonych norm społeczno - moralnych oraz nadaniem tym normom - w zależności od jej uprzednich doświadczeń i gry motywów - znaczenia osobistego. Na jakość i głębokość zmiany składa się m.in. jakość norm, klarowność ich przekazu, stopień dokładności ich odbioru, zgodność lub niezgodność z dotychczasowymi przekonaniami jednostki, siła i trwałość przeżycia osobistego tych norm oraz ich życiowe zastosowanie.

Proces i wyniki wychowania kształtują się pod wpływem:
 
1. Świadomego i celowego oddziaływania odpowiedzialnych za wychowanie osób i instytucji /m.in. rodziców, nauczycieli, szkoły, organizacji społecznych, kulturalnych, religijnych/,
 
2. Systemu wychowania równoległego, a zwłaszcza odpowiednio zorganizowanej działalności środków masowego oddziaływania,
 
3. Wysiłków jednostki nad kształtowaniem własnej odpowiedzialności.

Rodzina to pierwszy, ale nie jedyny wyznacznik treści dziecięcych. Każda epoka przynosi nowe wartości. Rozwój ich nie dotyczy samych wartości, lecz procesów przyswajania ich przez dzieci. Dziecko przejmuje takie wartości, jakie przypisuje znaczącym osobom z otoczenia.
Wszystko to, co dziecko otacza, z czym się styka bezpośrednio i co dzieje się wokół niego, ma znaczący wpływ na rozwój jego procesów psychicznych, kształtowanie pojęć oraz zachowanie w różnych sytuacjach.
Wczesne interakcje społeczne występują w obrębie rodziny. Dzieci uczą się od rodziców, rodzeństwa i innych członków rodziny, co jest właściwe, a co niewłaściwe. To tutaj dowiaduje się, co jest dobre, a co złe. Niejednokrotnie rodzice są wzorem dla swoich dzieci.
W miarę jak interakcje społeczne z rówieśnikami są coraz częstsze, zwiększa się także ich wpływ. Gdy dzieci zaczynają chodzić do przedszkola a potem do szkoły, przekonują się, że ich postępowanie jest wytyczone przez kontrakt lub regulamin szkolny. Gdy dziecko jest w pełni akceptowane przez rówieśników, ma więcej szans nawiązania interakcji społecznych. Dzięki nim z kolei ma możliwość poznania norm moralnych i motywację, aby się do tych norm dostosować.
Budując system wartości głównie opieramy się na wartościach uniwersalnych:
dobro, prawda, piękno, miłość, wolność od lęku, odwaga cywilna, indywidualność, uczciwość, sprawiedliwość, lojalność, zaufanie, empatia, tolerancja.

Rola przedszkola w rozwoju społecznym dziecka

Podczas pobytu w przedszkolu dziecko uczy się budować system wartości w oparciu
o obszary:
• poznawanie i rozumienie siebie i świata
• nabywanie umiejętności przez działanie
• odnajdywanie swego miejsca w grupie rówieśniczej
Ważne jest, by wyposażyć dziecko we właściwy system wartości i tym samym dobrze przygotować do aktywnego uczestnictwa we wszystkich dziedzinach życia, współdziałania ze środowiskiem społecznym, kreatywności i aktywności, samodzielności, a także odgrywania ról społecznych. Wychowanek pod okiem nauczycielki będzie rozwijał w sobie zdolności rozpoznawania tych wartości, rozróżniania tego co dobre, a co złe.
Działania, jakie podejmuje przedszkole, to tworzenie otoczenia sprzyjającego rozumieniu i przeżywaniu wartości takich jak:
• celebrowanie tradycji rodzinnych i świątecznych
• wdrażanie programów edukacji prozdrowotnej, ekologicznej
• kreowanie tożsamości regionalnej
• budzenie poczucia własnej wartości i odpowiedzialności za siebie, swoje działania i innych
• wprowadzanie dziecka w kolejne etapy edukacji 

Cele programu oddziaływań wychowawczych każdego przedszkola skupiać się będą na:
• kształtowaniu świadomości przynależności do wspólnoty przedszkolnej
• budowaniu relacji dziecko – nauczyciel – rodzice
• kształtowaniu pożądanych postaw etycznych, światopoglądowych, moralnych, religijnych
• rozwijaniu dociekliwości poznawczej z uwrażliwieniem na dziedzictwo kulturowe
• kształtowaniu umiejętności współżycia w zespole – budowaniu więzi społecznych takich, jak: koleżeńskość, współdziałanie, otwartość, zaufanie, gotowość niesienia pomocy, poszanowanie dla inności, tolerancji, lojalności, sprawiedliwości
• rozwijaniu pozytywnych uczuć i miłości do rodziców i najbliższych
• stwarzaniu sytuacji i warunków do wzrastania w atmosferze przynależności do narodu polskiego, jego korzeni, wiary i tradycji
• przygotowaniu dziecka do życia w społeczeństwie
• kształtowaniu postaw obywatelskich i patriotycznych
Dziecko uczy się właściwej hierarchii wartości moralnych.

Opracowała: Anna Gasik


Literatura
1. E. B. Hurlock, "Rozwój dziecka", PWN, Warszawa 1985
2. H. Muszyński, "Rozwój moralny", WSiP, Warszawa 1987
3. H. Muszyński, "Rodzina, moralność, wychowanie", Nasza Księgarnia, Warszawa 1971
4. "Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży", pod red. M. Żebrowskiej, PWN, Warszawa 1979
5. "Pedagogika przedszkolna", pod red. M. Kwiatkowskiej i Z. Topińskiej, WSiP, Warszawa 1978
6. J.Walczyna, "Kształtowanie postaw społeczno – moralnych dzieci w wieku przedszkolnym", WSiP, Warszawa 1980